Ik heb een tijdje niet geblogd omdat het niet zo goed met me gaat sinds een aantal maanden. Ik had weer een terugval en baalde daar enorm van. Het voelde voor mij raar om allerlei tips en motivatie te schrijven voor jou als ik zelf nog niet eens weet hoe en wat nu verder. Maarrrr ik wil graag doorgaan met schrijven omdat het goed is voor me en het proces voor jou herkenbaar, inspirerend en leerzaam kan zijn.
Inmiddels gaat het weer iets beter dan een paar maanden geleden. Maar in januari lukte het weer niet zo goed om te blijven sporten en wilde ik opeens wat teveel. Nu besef ik hoe blij ik mag zijn dat het beter met me gaat en dat ik de tijd mag nemen om op te bouwen en genieten van wat ik wel kan doen. Want dat is juist het probleem: niet accepteren waar ik nu sta. Het is nooit goed genoeg! En dat bracht mij tot de ontdekking hoe zeer ik in het cirkeltje zit van faalangst en perfectionisme.
Ik kom er steeds meer achter dat de “oude” manier van dingen benaderen nooit gewerkt heeft. De manier vanuit mijn hoofd en vanuit zelfkritiek. Dus eigenlijk vanuit negatieve overtuigingen. Het ene moment te bang om iets te proberen en het andere moment boos over mijn situatie en vinden dat ik van alles moet kunnen.
Soms zit je even in een negatieve spiraal om weer te beseffen dat dit niet de manier is om mee door te gaan. Ik zit nog niet echt in de acceptatie. Als je dat toe kan geven aan jezelf en met neutrale blik kan kijken hoe je reageert op dingen, hoe je patronen werken, dat is de eerste stap naar verandering. Zonder acceptatie is verandering niet mogelijk. Als ik steeds roep: “Ik wil dat het anders is dan nu!” Dan raak ik gefrustreerd en een grote kans dat ik weer handel vanuit oude patronen en is het cirkeltje weer rond. Zoveel nadenken over de situatie zorgt ook voor stress en dan geniet ik minder van de mooie dingen om me heen. 🙂
Heb jij ook moeite met acceptatie van waar je nu staat? Hoe ga jij daar mee om?
Denise zoekt haar kracht 