Wat als het niet lukt om te veranderen? Een gevoel van falen

Het is een tijd geleden dat ik gepost heb. Het thema van vandaag speelt daarbij een rol: een gevoel van falen… Even terug in de tijd. Twee en half jaar geleden ging het in één klap slecht met mijn lichaam en mentaal was dat zwaar. Ik ging een heel proces door: van angst naar hoop, toen weer naar hoge verwachtingen, daardoor weer een terugval en toen werd ik heel somber. Nu gaat het sinds een half jaar steeds wat beter, maar vaak is mijn geduld op, het duurt zo lang…

Veranderen en je slechte patronen doorbreken is moeilijk. Je moet over drempels stappen en nare gevoelens toelaten. Daarom is het ook belangrijk dat je hulp krijgt, want alleen lukt het niet altijd. Ik heb de laatste tijd weer last van de overtuiging “Ik ben een loser”. Dingen lukken vaak niet zoals ik ze in mijn hoofd heb (bepaald ideaal beeld). Ik voel me niet zoals ik me wil voelen. Daar baal ik dan van. De kunst is om het los te laten en dat gewoon te laten zijn. En het beste te maken van déze dag, dit moment. Als je er in blijft hangen komt er nog meer negativiteit bij kijken.

Wanneer ben je nou echt mislukt? Eigenlijk nooit. Er valt altijd wat te leren, maar in wezen ben je altijd oké. Je gevoelens en gedachten zijn niet wat je echt bent. Je voelt je een mislukkeling, maar dat is een gevoel, jij bent niet echt mislukt. Je bent een bijzonder levend wezen!

Onze innerlijke saboteurs houden ons tegen, omdat die geen angst of andere nare gevoelens willen voelen. Zij willen alleen maar plezier vergaren. Dat zit in ons oerbrein, gevaar ontwijken om te kunnen overleven. Die nare gevoelens doorleven zonder in je standaard ‘coping-gedrag’ te vervallen, is een hele opgave en blijft een oefening. Elke dag zullen er gedachten en emoties opkomen. Maar uiteindelijk ben je een pro in patronen doorzien en kan je steeds betere keuzes maken voor jezelf. Je kunt je kalmte bewaren en afstand nemen. Dat maakt je super sterk en krachtig!

Accepteren waar je nu staat

Ik heb een tijdje niet geblogd omdat het niet zo goed met me gaat sinds een aantal maanden. Ik had weer een terugval en baalde daar enorm van. Het voelde voor mij raar om allerlei tips en motivatie te schrijven voor jou als ik zelf nog niet eens weet hoe en wat nu verder. Maarrrr ik wil graag doorgaan met schrijven omdat het goed is voor me en het proces voor jou herkenbaar, inspirerend en leerzaam kan zijn.

Inmiddels gaat het weer iets beter dan een paar maanden geleden. Maar in januari lukte het weer niet zo goed om te blijven sporten en wilde ik opeens wat teveel. Nu besef ik hoe blij ik mag zijn dat het beter met me gaat en dat ik de tijd mag nemen om op te bouwen en genieten van wat ik wel kan doen. Want dat is juist het probleem: niet accepteren waar ik nu sta. Het is nooit goed genoeg! En dat bracht mij tot de ontdekking hoe zeer ik in het cirkeltje zit van faalangst en perfectionisme.

Ik kom er steeds meer achter dat de “oude” manier van dingen benaderen nooit gewerkt heeft. De manier vanuit mijn hoofd en vanuit zelfkritiek. Dus eigenlijk vanuit negatieve overtuigingen. Het ene moment te bang om iets te proberen en het andere moment boos over mijn situatie en vinden dat ik van alles moet kunnen.

Soms zit je even in een negatieve spiraal om weer te beseffen dat dit niet de manier is om mee door te gaan. Ik zit nog niet echt in de acceptatie. Als je dat toe kan geven aan jezelf en met neutrale blik kan kijken hoe je reageert op dingen, hoe je patronen werken, dat is de eerste stap naar verandering. Zonder acceptatie is verandering niet mogelijk. Als ik steeds roep: “Ik wil dat het anders is dan nu!” Dan raak ik gefrustreerd en een grote kans dat ik weer handel vanuit oude patronen en is het cirkeltje weer rond. Zoveel nadenken over de situatie zorgt ook voor stress en dan geniet ik minder van de mooie dingen om me heen. 🙂

Heb jij ook moeite met acceptatie van waar je nu staat? Hoe ga jij daar mee om?

 

Jij bent belangrijk!

Wat jij voelt mag helemaal gevoeld worden. Wat jij denkt mag er helemaal zijn. Wat jouw mening is, is jouw mening. Wat jij lekker vindt, vind jij lekker. Op dat moment is dat wat het is. Jij hoeft jezelf niet klein te maken, bang voor een afwijzing. Een afkeurende blik van anderen. Een confrontatie. Je hoeft niet meer op je tenen te lopen, andere mensen pleasen. Jij hoeft niet aardig gevonden te worden door iedereen. Jouw mening is anders dan anderen, jij hebt zo je eigen voorkeuren. Andere mensen zijn anders. En dat is OK. Jij doet het op jouw manier. En dat is prima. Verschillen zijn mooi. We leren van elkaar, kunnen om elkaar lachen, vullen elkaar aan. En toch… is die mening ook maar een mening, zelfs die van jezelf.

Laterzz, Denise

P.S. Soort van note to self 🙂